Artykuł prezentuje wyniki badań okulograficznych zrealizowanych w Muzeum Okręgowym w Toruniu, w przestrzeni wystawy pt. „Malarstwo i rzeźba polska od 1945 do 2010 roku w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu”, gdzie w lipcu 2016 roku przeprowadzona została rejestracja aktywności okruchowej 11 osób, których zadaniem było przyglądać się wystawie bez ograniczeń czasowych. Badanie miało przynieść odpowiedź na pytanie o użyteczność okulografii dla muzealników i historyków sztuki. Wyniki okazały się być ciekawym punktem odniesienia do dyskusji. Pomimo faktu, iż tekst ma charakter przyczynkowy, pojawia się w nim kilka interesujących wątków takich jak: kwestia logiki oglądu dzieła sztuki, zachowanie widza w przestrzeni muzealnej, przydatność okulografii przy tworzeniu ekspozycji, katalogów oraz przewodników. Pojawią się także odniesienia do zagadnień związanych z rolą ramy obrazu oraz ścieżką zwiedzania. Projekt finansowany był ze środków Miasta Torunia we współpracy z Muzeum Okręgowym w Toruniu.

Jak wykorzystywać okulografię w muzeum – przyczynek do dyskusji, „Sztuka i Kultura”, tom 4, Toruń 2018.