Historycy sztuki, w różnych miejscach globu, przejawiają zainteresowanie wykorzystaniem szeroko pojętych badań kognitywnych. W następstwie ich działań powstaje wiele pionierskich, a niekiedy bardzo interesujących, rozpraw i raportów. Wiedza ta jest jednak rozproszona i często nie podlega wnikliwszej ocenie szerokiego grona badaczy. Dlatego może warto zainicjować dyskusję na temat przyszłości kognitywnej historii sztuki?